Nazwa wsi wywodzi się od słowa ,,rosa” lub od rosochato rozchodzących się tu od dawnych czasów szlaków. W okolicy Rossoszycy, leżącej w pobliżu rzeki Warty często obserwowane jest zjawisko rosy. Natomiast już w czasach średniowiecza krzyżowały się tutaj ważne trakty handlowe z Sieradza do Łęczycy, z Sieradza do Szadku i z Warty do Szadku. Stąd zapewne nazwa wsi od rosochato rozchodzących się dróg.
» Historia Rossoszycy «
Pierwsze ślady pobytu człowieka na terenie Rossoszycy pochodzą z epoko brązu(1450-1200 lat p.n.e.) o czym świadczy odnalezione na tym terenie ceramiki i kości. Pierwsze pisane wzmianki o miejscowości pochodzą natomiast z 1390 roku, kiedy to w księgach ziemskich sieradzkich odnotowany został Mikołaj z Rossoszycy-dziedzic wsi. W tych samym źródle dziedzic Rossoszycy występuje jeszcze w 1392,1394 i 1395 roku, a miejscowość odnotowana została jako ,,Rossossicza” i ,,Roszoszica”. Następnym dziedzicem wsi był Marcin z Rossoszycy- mistrz budownictwa drewnianego: był on przez kilka lat więziony przez Krzyżaków na zamku w Toruniu. Prawdopodobnie wybudował on pierwszy Kościół w Rossoszycy. Brał on udział wraz z synem Bolesławem i zięciem Henrykiem w bitwie pod Grunwaldem 15.VII.1410r. w składzie Chorągwi Sieradzkiej. Wszyscy polegli w czasie bitwy. Na początku XV wieku Rossoszyca była ośrodkiem majątków jednej z gałęzi rodu Pomianów. Według aktu podziału tych dóbr z 1412 roku między dwoma braćmi w skład ich majątku wchodziły: Rzymsko, Pikulice, Wola, które otrzymały przy podziale Jarand, podczas gdy Rossoszyca, Okręglica i Boczki przypadły drugiemu z braci Stanisławowi. Panowie z Rossoszyca posiadali też Rożdżały, których dziedzicem był w 1421 roku brat Jaranda i Stanisława Alberyk, duchowny, piszący się w 1422 roku z Rossoszycy. Kompleks rossoszycki uległ rozpadowi wskutek podziału z 1412 roku. Przez pewien czas utrzymywały się razem Rossoszyca, Boczki, i Okręglica, ale i one uległy podziałowi w 1447 roku. W XVI wieku Rossoszyca była zamieszkiwana przez drobna szlachtę, która była jej właścicielami. W 1579 roku wieś była własnością Jakuba Roszkowskiego, Stanisława Wysockiego i Doroty Sierakowskiej. Składała się z 7 łanów ziemi, 8 zagrodników, 3 komorników i 2 rzemieślników. W XVIII wieku i na początku XIX wieku Rossoszyca była w posiadaniu rodziny Budzisz Pstrokońskich herbu Paparona vel Gąska. Za ostatniego dziedzica było w sadzie rossoszyckim 631 drzew owocowych,160 krzewów malin,200 drzewek w szkółce, a w ogrodzie inspekty o 12 kwaterach oraz pasieka licząca 18 uli. W 1827 roku wieś liczyła 29 domów, w których zamieszkiwało 287 osób. W nocy z 22/23 stycznia 1863 roku Józef Oksiński w lasach rossoszyckich koło Miedźna dokonuje pierwszej zbiórki oddziału powstańczego w Sieradzkiem. 16 stycznia 1864 roku oddział rosyjski Minenkowa rozbił pod Rożdżałami oddział powstańczy Józefa Kozłowskiego, woźnego Sądu Okręgowego w Szadku. Kozłowski został wzięty do niewoli i niebawem stracony z wyroku Sądu Wojennego w Szadku. Według ,,Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” w 1885 roku Rossoszyca należała do gminy Dzierzązna Rządowa. Wieś liczyła 34 budynki, w których mieszkało 295 osób. Z kolei folwark posiadał 5 domów, zamieszkałych przez 105 osób, liczył 421 mórg gruntów, z czego 325 mórg stanowiła ziemia uprawna. W 1909 roku właścicielem wsi był Nikodem Zabłocki. W skład Rossoszycy wchodziły: wieś, kolonia i folwark. Dobra rossoszyckie zostały oszacowane przez Towarzystwo Kredytowe Ziemskie na sumę 9183 ruble, a wielkość przyznanej pożyczki przez TKZ wynosiła 4550 rubli. W 1914 roku Rossoszycę nawiedził tragiczny w skutkach pożar. Spłonęły wówczas 32 domy mieszkalne, 32 stodoły, 26 obór, kuźnia, spichlerz, i 2 szopy. Tylko 4 domy murowane, jedna obora, stodoła i spichlerz ubezpieczone były na sumę 6526 rubli. Straty w majątku nie ubezpieczonym wyniosły 10 tys. rubli. Pomni tych tragicznych doświadczeń, już w 1919 roku powołali do życia Ochotniczą Straż Pożarną. Po śmierci Nikodema Zabłockiego właścicielami majątku zostali jego sukcesorowie: Teodora, Emilia, Nikodem, Jadwiga Zabłoccy, których zostały zakończone w 1939 roku. Lata II wojny światowej były dla Rossoszycy i jej mieszkańców tragiczne. Już 3 września 1939 roku spadły tutaj pierwsze bomby. W wyniku nalotów hitlerowskiej Luftwaffe zginęła duża liczba ludności cywilnej i kilkunastu żołnieży z Kresowej Brygady Kawalerii. Po zakończeniu II wojny światowej wies została odbudowana i nastepował jej powolny rozwój. Na mocy ustawy o reformie podziału administracyjnego wsi i powołaniu gromadzkich rad narodowych z dnia 4 pażdziernika 1954 roku utworzono w Rossoszycy siedzibę Gromadzkiej Rady Narodowej. W latach 60-tych XX wieku miał tu swoją siedibę posterunek Milicji Obywatelskiej. Od 1 czerwca 1975 roku Rossoszyca pełni funkcję sołectwa.
|
Witam wszystkich na mojej stronie poświęconej mojej miejscowości Rossoszycy Marcin Kudanowski:)
|
|
