Rossoszyca - Kosciol

»Kościół p.w. Św. Wawrzyńca«

Pierwsza wzmianka o miejscowym kościelepochodzi z 1416r. Wspomniany wówczas został także proboszcz ksiądz Wojciech. Na początku XVI wieku do parafii należały następujące wsie: Rossoszyca, Rożdżały, Lipiny, Boczki, Kobyla Chmielowa, Miedźno, i Okręglica. Proboszczem był wówczas ksiądz Piotr z Sieradza. Do proboszcza należały także trzy łany w trzech różnych polach. Ponad to otrzymywał dziesięcinę z ról chłopskich i folwarcznych oraz kolędę po groszu z każdego domu chłopskiego. Dziesięcinę chłop byli zobowiązani zwieść do proboszcza, natomiast z ról folwarcznych on sam. Pierwotny kościół został wzniesiony prawdopodobnie około 1400 roku przez rycerza Marcina. Następny z 1770 roku ufundowany został przez Bogumiła Pstrokońskiego, chorążyca piotrkowskiego, miejscowego dziedzica. Kościół ten 11 lat temu później spłonął. Obecnie stojący Kościół został wzniesiony z 1783 roku staraniem Maksymy z Szembeków Pstrkońskiej, wdowy po Franciszku, chorążym piotrkowskim i staroście Szadkowskim, a matki Bogumiła. Kościół został zbudowany z modrzewia. Jest konstrukcji zrębowej, oszalowany, kryty blachą, uprzednio gontem. Nawa prostokątna z dwiema prostokątnymi kaplicami po bokach, tworzącymi rodzaj transeptu; węższe prezbiterium zamknięte wielobocznie. Przy prezbiterium od północy prostokąta zakrystia przylegająca do kaplicy. Przy nawie od zachodu węższa id niej przybudówka miesząca kruchtę w przyziemiu i chór muzyczny nad nią. W nawie, prezbiterium i nad chórem pozorne sklepienia kolebkowe; w nawie z prostymi odcinkami stropowymi po bokach, podpartymi słupami, oddzielającymi rodzaj naw bocznych. Słupy połączone między sobą i z pilastrami ścian bocznych arkadiami. Ponad belką tęczową otwór o fantazyjnym wykroju z lambrekinami. Dachy dwuspadowe, z barokową wieżyczką na sygnaturkę. Ołtarz główny rokokowy z XVIII wieku, z zachowana jedną bramką, z obrazami Św. Wawrzyńca z około połowy XIX wieku i Św. Marii Magdaleny z wieku XVIII oraz rzeźbami rokokowymi Św. Wawrzyńca i Mikołaja ; tabernakulum i mensa rokokowe. Dwa ołtarze boczne z początku XIX wieku o dekoracji późnobarokowej z rzeźbami Św. Biskupa, Św. Apolonii, Św. Rocha i Św. Anny. Ambona klasycystyczna z początku XIX wieku. Ławki późnobarokowe. Krucyfiks w tęczy barokowy z wieku XVIII. Chrzcielnica drewniana z XVIII wieku Monstrancja rokokowa z 178 roku. Plebania została zbudowana w 1908 roku staraniem ks. Ignacego Pilicha. Kościół w czasie II wojny światowej był czynny do października 1941 roku, kiedy to Niemcy aresztowali księdza Adama Fijałkowskiego i zesłali do Dachau, gdzie zginął 4 V 1942 roku. Niemcy zamienili świątynie na magazyn zbożowy.